Jodelahitti. Column @dgachterhoek geplaatst 31 jan.

Beste Achterhoekers. Regelmatig werd deze Achterhoeker lastig gevallen door lui die zich ‘vrienden’ noemen. ‘Vrienden’ die uitermate confronterende foto’s op facebook zetten van lachende uitgelaten Achterhoekers maar dan  ergens in de bergen op ski’s. Kermisfoto’s in de sneeuw. Wat daar aan is:  Kou en feesten. Bier bevriest in je klauwen. Dus discussie op discussie en uiteindelijk moest deze Achterhoeker, onder protest, mee met ‘vrienden’ op wintersport om af te rekenen van zijn vooroordelen. Het gevolg: Ik sta nu al vijf dagen op het dak van de wereld en ik moet zeggen; het heeft wel wat dat skiën.  Vooral om telkens weer veilig die berg af te komen met die ski’s onder. Vroeger zei ik altijd: Als het voor een Achterhoeker de bedoeling was geweest dat hij zou kunnen skiën was Montferland echt wel een stukkie hoger geweest. Wij Achterhoekers zijn gemaakt om te klootschieten punt en niet voor deze latten. Ik kan het ook niet want elke keer kom ik weer als een grizzlybeer of als een sneeuwbal beneden in het dal aan of loop ik over de skipiste mijn spullen bij elkaar te zoeken. Staat de tiefschnee me weer tot de lippen omdat mijn ski een eigen leven is gaan leiden en daar ergens tussen de bomen moet liggen.Maar, ik geef toe, het is geweldig hier. De hele dag buiten. De hele dag vallen en opstaan en om negen uur gebroken in bed en het mooiste van het  skiën vind ik persoonlijk; bergop. Die rust en dat gemak. Je gaat staan op je ski’s. Stokken in je hand en hup daar ga je. Een bankje komt precies op de goede hoogte van achteren en daar zit je. Op naar de top. Zo kijk je uit over de mooiste panorama’s met een indrukwekkend berglandschap waar Achterhoekers alleen maar van kunnen dromen. Bij ons is het mooi maar we zouden in de Achterhoek eigenlijk een paar  van die bergen moeten aanschaffen. Vervelend alleen dat je eerst weer helemaal beneden moet zien te komen voordat je weer met dat bankje naar boven mag. Met mijn skivaardigheden ben ik daar soms wel een dag mee kwijt. Nu is dat bankje dat naar boven gaat al geweldig maar waarom Achterhoekers zo gek zijn van skiën komt door de apres ski. Onze Achterhoekse voetbalkantine op de zondagmiddag. Niets meer niets minder. Kermismaandag met hele grote skischoenen aan. Skiën is Achterhoekers op het lijf geschreven. Maar waarom ik dit stukje schrijf is dat ik al die Achterhoekers die nog op dat bankje willen zitten op het dak van de wereld wil aanraden: Praat Duits onder elkaar. Engels kan natuurlijk ook maar geen Achterhoeks.  Voor je het weet slaat er eentje op je schouder met de woorden:”Man man. Ik dacht wat heur ik now dan. Wat mot i-j dan hier”. Met als gevolg dat we nu al vier avonden in gezelschap zijn van tien Achterhoekers waar je in de Achterhoek altijd op de kermis tegen roept:”Mot effe pissen. Kom zo terug” maar dan mooi niet. Ze bestaan. En we komen niet van ze af.