wat inspireert de avonturen van Miggelbrink

Eresaluut

Beste Achterhoekers. Vijfenzestigduizend mannen en vrouwen bij elkaar met allemaal kippenvel op de armen. Samen een vuist maken door niets te zeggen en door stil te zijn. Glanzende ogen bij velen en bij sommigen biggelt een traan triomfantelijk over de wang op de Schans in Lichtenvoorde. Heilige grond. Het is het zwarte cross terrein op de vrijdagavond klokslag acht bij de laatste editie.  Vijfenzestigduizend mannen en vrouwen vieren het leven op onze Achterhoekse Zwarte Cross. Ons mega Achterhoekse uithangbord van hoe wij met het leven en  met elkaar omgaan en hoe wij trots en zuinig zijn op onze dierbaren. Leven voor de dood. Het is even voor acht uur en op alle podia en overal op het terrein maken we ons op voor de herdenking aan die levenden. Door “simpel” met vijfenzestigduizend mannen en vrouwen STIL te zijn. En iedereen is stil. Doodstil en met alle macht denken we aan onze levenden dierbaren. Wanneer je de beelden terug ziet gaat het kippenvel onmiddellijk in de houding staan. Geen kolkende mensenzee heen en weer deinend voor het podium. Iedereen staat stil en is stil. Soms de armen om elkaar heen. Een deken van commitment  voor het leven.  Niets is spectaculairder dan het leven zelf. Om na die minuut te ontbranden in een pandemonium van kabaal. We juichen onze strotten kapot. Vallen elkaar in de armen. We dansen op het leven. We waren erbij samen met die mooie lieve mevrouw van 86 die over de crossbaan jaagde. Die breed lachend te zien is in de aftermovie en een hele lieve mooie dankbrief aan de cross schreef omdat duizenden haar hadden toegezongen op haar 86^e  verjaardag. Volgend jaar moeten we het zonder haar doen. We leven voor de dood.

 

Handhaving.

Beste Achterhoekers. Onze feesten en kermissen zijn het uithangbord van onze Achterhoekse gemeenschapszin. Zo wonen wij “samen” in de Achterhoek. Zo gaan we met elkaar om. Samen wonen, werken en ook feesten. De wereld kan op zijn kop gaan staan; wanneer het feest is, is de Achterhoeker erbij volgens plaatselijke traditie op traditionele datum. Høken in Toldiek. Volksfeest van Meddo. Op de tafels dansen in Ulft bij de schutterij.  Dat is Achterhoeks DNA. Successievelijk echter slopen onze eigen gemeenten onze feesten, onze kermissen en onze gemeenschapszin. De mond vol van noaberschap. Van samen die samenleving inrichten maar aan de andere kant de Achterhoek frustreren met ambtelijk bedachte regeltjes en onzinnige  handhaving met kermissen, volksfeesten en ander samen zijn omdat de letter van de handhavingsregel heilig is. ‘Regels zijn regels’ roepen terwijl het gewoon plaatselijke regels zijn bedacht door een handhavende snotterbel van achter de IJssel die geen benul heeft waar hij aan het handhaven is en handhaaft waar niets te handhaven valt. Pure willekeur. Boekwerken van regels en anders aju vergunning.  “Dat hebben we samen afgesproken” in onze gemeente. Kulkoek. Het zijn ambtelijke spinsels van eigen hand. Een polsbandje voor opa van 80 om te laten zien dat Opa boven de 18 is. Doe normaal. Wij Achterhoekers kunnen zelf ook nadenken. Wij zijn zuinig op onze kinderen en op onze manier van omgaan met elkaar. Ineens is een kermis een evenement met grimmige bomberjacks die ons moeten handhaven. Controles op het scherpst van de snede. Cola van de kinderen wordt uit de handen gerukt om er handhavend aan te ruiken of er alcohol inzit en behandeld worden als crimineel. Dranghekken bij een kinderfeest. Een overheid die de realiteit kwijt is louter en alleen om zichzelf in te dekken.

Mussen.

Beste Achterhoekers. Machtig mooi die klimaatverandering. Wat een extreem stralend warm weer. Buiten zitten als prins Bernhard op safari.  Zo warm hebben we het in lange tijd niet gehad. De laatste mussen die we nog hadden vallen met een gekweld Neymarduikje van het dak af.  Maar Achterhoekers,  Effe geduld.  Want na deze hoge temperaturen komen de zware Achterhoekse moessons weer. Hebben we weer mooie  code oranje momenten met zware regenval. Wind. Hagel. En heel heel veel water. Effe terug was het ook meer dan extreem. Nog even en bij elk huis in de Achterhoek ligt een roeiboot aangemeerd. De ene week ligt het ding op het droge en de andere week dobbert dat ding op zolder. Daar doen we nu een beetje lacherig over hier in de Achterhoek maar dat deden we jaren geleden ook over klimaatverandering. Hooguit werd er op school door de blagen een spreekbeurt over gehouden maar verder kwam het onderwerp niet. Zorgen maakten we ons al helemaal niet.  En zat er eentje op een verjaardagsfeestje ons te waarschuwen voor de opwarming van de aarde dan moesten we in de Achterhoek altijd vreselijk lachen om deze scharrelactivisten. Wijsneuzen.  Types die je al van verre kon herkennen aan hun typische scharrelkleding. Traditioneel wisten wij Achterhoekers dat het zo’n vaart niet zal lopen.  Onze ijsberen hadden hier nergens last van. En nog steeds niet. Het enige moment dat Achterhoekers in actie kwamen voor de natuur  was  de dag dat de Buxusmot onze Buxus aanviel. Een zwarte bladzijde voor de natuur in de Achterhoek. Natuurlijk hebben we geprobeerd onze Buxus te redden. Dat ging weer ten koste van de laatste vogels. Ach er is altijd wel weer wat. Dan weer dit en dan weer dat.

Miss World

Beste Achterhoekers. De meest geweldige vrouwen van de wereld komen uit de Achterhoek. Achterhoekse mannen weten dat want de meesten van ons zijn blijven hangen aan zo’n geweldige Achterhoekse deern. Miss World Nederland, de mooiste meid van heel Nederland is onze eigen Leonie Hesselink uit onze Achterhoek.  Eentje uut Kotten. Eentje die hard werkt en niet zeurt. Geen kapsones. Poten op de grond. Dadelijk met de kermis in Kotten staat ze straks weer gewoon bovenop de tafel te dansen samen met heel Kotten. Dat de mooiste en vooral leukste vrouwen van Nederland bij ons op de tafels staan te dansen met onze kermissen  weet elke Achterhoeker. Ga op een bankje zitten ergens in de Achterhoek en ze komen ‘en masse’ voorbij gezwaaid. Zo’n  Doutzen Kroes uit Friesland bijvoorbeeld. Waar al die Friezen met rode konen over tekeer gingen van Blabla dit en de mooiste dat. Dat deerntje van Kroes  liep altijd wel stoer over de catwalk te paraderen in zo’n onderbox van Victoria’s Secret maar die van Kroes was echt niet de mooiste. Doutzen liep jarenlang altijd op gepaste afstand achter Bregje Heinen aan.  Wanneer Bregje Heinen begon te lachen ging Doutzen chagrijnig  op huus op aan.  Bregje komt ook uit de Achterhoek; Vrouwen uit onze Achterhoek. Geen kapsones,T-shirt en spiekerboks . Lachend op de trekker. Vrouwen waar je tegen zegt:”Gezellig he. Zo kearls onder elkaar”. Bier drinken als de beste. Lopen als eersten om een rondje te geven. Onze deerns kunnen als de besten alderbastend feest maken. Voorzien ons dagelijks van een natje en een droogje. Lachen onze zorgen weg en zijn de slimsten van de hele wereld.  Onze maakindustrie wordt altijd geroemd. De feestindustrie is indrukwekkend. Onze vrouwen adembenemend groots. Goeie grond die Achterhoek.

Vette pech.

Beste Achterhoekers. Het is er eentje van: “Poah; wat kan die deern zingen”. Zong als snotneus van twaalf uut Halle in schouwburg Amphion de sterren uut het plafond. Op het conservatorium slaagde ze met een vette negen. Jazz in Duketown waar andere zangers en zangeressen van frustratie naar huis gingen. Dan wil je verder. Dan zoek je de plek op in de wereld waar alleen de allerbeste mogen komen. Dan meld je je aan op de Manhattan School of Music in New York.  Gewoon van:“Hallo hier Halle; niemand kan zo alderbastend mooi zingen als ik. Wat duch ow”. New York snapt dat je talent uut de Achterhoek serieus moet nemen  dus kom maar effe live veurzingen hier in”The Big Apple”. Je vliegt naar je toekomst.  Drie strenge mannen achter een tafeltje. Zenuwen vreten je op maar op het eind van je twee nummers staan de mannen op tafel van enthousiasme:”That girl is awesome. Come to New York”. De  Achterhoek samen op met de Big Apple. Deze parel uut Halle laat New York niet lopen. Alleen New York is alderbastend duur. Daar moeten wonen zeker. Dat is geen Halle en ook geen kattedrek.  En als je geboren wordt als wereldtalent is de Achterhoek ook niet de beste plek om ter wereld te komen. Dan moet het op eigen kracht. Hier is geen culturele studieondersteuning voor je te vinden. In de  Achterhoek hebben we geen fondsen voor jongeren om de wereld te bestormen.  Dan ben je in de Achterhoek op jezelf aangewezen. Strand nu die internationale carrière omdat het niet lukt dat flauwe geld bij elkaar te schrapen of is de Achterhoek echt zuinig op haar talent en vindt het ergens een potje culturele knaken.

Boze mensen.

Beste Achterhoekers, Mooi, landelijk en vredig die Achterhoek van ons. Maar achter die vele idyllische stulpjes met zinken badkuipen, angorageit en bewoners met afritsbare beverbroekjes zit veel verborgen stedelijk leed.  Door opruiende magazines als Landleven zijn mensen naar de Achterhoek getogen met een totaal verkeerd beeld van dat Idyllische platteland. Nu de lente losbarst vluchten vele nieuwe bewoners huilend weer naar binnen omdat hun stadsverstand  dit platteland niet had verwacht. Geen makelaar die ze gewaarschuwd heeft dat er gewerkt wordt op dat idyllissche platteland. Dat dat platteland totaal anders ruikt dan de voor de stadsmens zo vertrouwde dieselkwalm. Dat kraaien in familieverband schijten en daarvoor geen permissie vragen. Dat marters zich niets aantrekken van een ikea slotje op het kippenhokje van de twee wyandotte krieltjes van de kinderen. Dat Koeien loeien  en niet alleen als je ze filmt voor de jaloerse achtergebleven vrinden in de randstad en dat bij een haan de werkdag alderbastend vroeg begint.  Op de idyllische foto’s van Landleven zie je ook geen vliegen, horzels, wespen en ander vliegend Landleven. We moeten inkuilen, opschudden, rikkes leggen, poten, maaien, mest uitrijden, ploegen, inkuilen. En wanneer de boer aan het trekkeren is heet dat bedrijfsvoering en geen pesten. Zijn we klaar met het werk dan zoeken we elkaar op. Dan komt onze sociale gemeenschap tot leven in het café. In het buurthuis. Dat maakt sociaal lawaai.  Dan kun je wel met het schuim op de bovenlip boze brieven gaan sturen over overlast. De gemeente bellen. Je ingraven in je eigen gelijk. Maar dat is niet verstandig. Dan roep je over twintig jaar nog:”Achterhoekers. Je komt er moeilijk tussen, je blijft toch import”.