Vette pech.

Beste Achterhoekers. Het is er eentje van: “Poah; wat kan die deern zingen”. Zong als snotneus van twaalf uut Halle in schouwburg Amphion de sterren uut het plafond. Op het conservatorium slaagde ze met een vette negen. Jazz in Duketown waar andere zangers en zangeressen van frustratie naar huis gingen. Dan wil je verder. Dan zoek je de plek op in de wereld waar alleen de allerbeste mogen komen. Dan meld je je aan op de Manhattan School of Music in New York.  Gewoon van:“Hallo hier Halle; niemand kan zo alderbastend mooi zingen als ik. Wat duch ow”. New York snapt dat je talent uut de Achterhoek serieus moet nemen  dus kom maar effe live veurzingen hier in”The Big Apple”. Je vliegt naar je toekomst.  Drie strenge mannen achter een tafeltje. Zenuwen vreten je op maar op het eind van je twee nummers staan de mannen op tafel van enthousiasme:”That girl is awesome. Come to New York”. De  Achterhoek samen op met de Big Apple. Deze parel uut Halle laat New York niet lopen. Alleen New York is alderbastend duur. Daar moeten wonen zeker. Dat is geen Halle en ook geen kattedrek.  En als je geboren wordt als wereldtalent is de Achterhoek ook niet de beste plek om ter wereld te komen. Dan moet het op eigen kracht. Hier is geen culturele studieondersteuning voor je te vinden. In de  Achterhoek hebben we geen fondsen voor jongeren om de wereld te bestormen.  Dan ben je in de Achterhoek op jezelf aangewezen. Strand nu die internationale carrière omdat het niet lukt dat flauwe geld bij elkaar te schrapen of is de Achterhoek echt zuinig op haar talent en vindt het ergens een potje culturele knaken.