Beste Achterhoekers. In de landelijke NRC stond een artikel over de waarde van samen een wagen voor het bloemencorso aan elkaar plakken. Met je reet op een kratje, mooie verhalen, ‘onmundig’ lachen en plakken maar. Het samen maken van de optocht door het dorp, met of zonder bloemen, zit in onze Achterhoekse opvoeding.
De journalist uit de stad keek, zo te lezen, met open mond naar ons sociale plezier. Onze feestjes kennen ze in de grote stad niet. Daar wordt een trendy cocktail weg genipt. Wij halen een blaadje bier voor iedereen. In de grote stad wordt waar het werkelijk om gaat altijd vergeten: Jezelf niet te serieus nemen. Lachen om het leven. Het plezier van samen. Dat van; het maakt niet uit wie je bent als die bloemen maar in het gelid komen te hangen. Wie wil er wat drinken? Vroeger durfde ze in de big city niet eens te vertellen dat ze ooit bloemen hadden geplakt op het platteland maar wilden juist zo snel mogelijk van hun dialect af.
Vroeger maakten we ons daar kwaad over. Nu wordt het oppassen. Wij prijzen ons rijk met ons plattelandsleven en in de stad komen ze er daar nu ook achter. Ze zijn niet meer zo zeker van hun zaak. Geen zinnig woord komt nog uit de stad. Innovaties komen bij ons vandaan. Media trekken meer en meer de ‘provincie’ in. De verkwanseling van waardes. Het afbreken van sociaal samen optrekken. Het beklemmende van het beton met zijn woekerprijzen. Die maatschappelijke ommekeer betekent maar één ding: Die willen dadelijk allemaal hier wonen. Maar dat kan natuurlijk alleen wanneer ze in de heropvoeding hebben geleerd om bloemen te plakken, vlaggen bij de voetbal en ‘raps’ bier halen.
Reacties