Onze plaatselijke kermis. Het bolwerk van samen genieten. Geen politiek. Geen maatschappelijk gedram. Daarvoor is die kermis er. Hele dagen gepokkeld en hup: Trekzak van de muur en dansen. Even bijpraten. Even alle lokalen laten weten dat ze toffe peren zijn. Rondje voor de hele tent en dromen van het hoogst haalbare in het leven: “Schutterskoning worden”. Kermis is als het gewone leven en iedereen heeft een mening over de plaatselijke traditie. Dus drammen we met de voorzitter en het bestuur dat het anders moet. Vroeger toen het leven simpel was werd de kermisvogel op de paal werd gezet en de mannen van het dorp schoten met de peuk op de lip voor het hoogst haalbare, schutterskoning worden. De lokale held.
Een hogere titel was er voor mannen niet te behalen en vrouwen mochten niet mee doen. De vrouwen streden voor hun eigen titel bij het vogel knuppelen. De vogelkoning werd rondgereden op een platte wagen. Voorop drie man van de harmonie want de rest was altijd gesneuveld tijdens de strijd. Nu schieten in het ene dorp de vrouwen gewoon mee voor de hoogste eer maar in een dorp verderop staan twee vogels naast elkaar en schieten mannen en vrouwen voor hun eigen eer. Dat duurt trouwens altijd erg lang bij de vrouwen en op het eind staat niemand van de harmonie nog overeind. Ergens anders zijn de knuppelkoningin en de vogelkoning gewoon het kermispaar. En dan praat ik nog niet over de dorpen waar de lhbtiq+ plus ook een eigen vogel heeft. Een paar dorpen verderop worstelen ze nog met een vegan vogel. Het maakt het kermis vieren een stuk leuker en met het glas in de hand is het heerlijk om er over te drammen en te bakkeleien met elkaar.
Reacties