Iedereen wil altijd een hond: Je maat. Je buddy. Een vriend voor het leven. Maar zo’n hond heeft wel zijn eigen wil. Een hond doet soms dingen die wij Achterhoekers liever niet zien. En daarom gaan wij met onze nieuwe pup allereerst naar cursus:”zit zit ZIT”. Hele dagen is het dan van:”hier hier HIER”. Mijn hond deed op cursus nooit wat gedaan moest worden:”Die mijnheer daar met die boxer moet even buiten het terrein wachten. Ik kom zo bij u”. Regelmatig heb ik moeten toegeven dat mijn hond weer grensoverschrijdende dingen deed. Maar er is één categorie honden waarbij iedereen ervan uit gaat dat die nooit iets hoeven te leren. Dat ze geen gevaar vormen en niet de maatschappij, gezin, gewoon alles ondermijnen. Ik heb het hier over die kleine klote keffers. Die kleine hondjes die denken dat ze een ‘mean fightmachien’ zijn. Als het mensen waren geweest hadden ze TBS gekregen. Hondjes die geen “uit-knop” hebben. Die ratelend doorkeffen tegen alles dat beweegt. Die er altijd met een noodgang aankomen om vlak voor je keffend met blote boventandjes ‘nanananana’ zichzelf overkeffen. Kom niet te dichtbij want dan hangen ze in je neus. Nooit krijg je ze te pakken, luisteren ook niet en keffen de hele dag door. Naast die klote keffer staat ook altijd een baasje die denkt dat vermanend toespreken van de kleine Godzilla effect zal hebben:”Foei. Niet doen mannetje. Luister luisterrrrr. Wat hebben we afgesproken. Kijk me eens aan. Wat zegt het baasje. NIET DOEN. Foei. ”. En ondertussen ratelt die kleine klote keffer maar door, ontwricht de hele buurt en scheurt alles dat je dierbaar is kapot. Die van ons heet Poetin.
Reacties
U kunt deze conversatie volgen door in te schrijven op de reactiefeed van dit bericht.