Van onze duftig mooie tijd werden geen selfies gemaakt

Veel oudjes roepen dat het leven vroeger beter was. Onzin; Leraren sloegen je tot bloedens toe de klas uit. Klasgenootjes pisten in hun broek van angst voor dat elitekorps. Alles wat je had was één stripboek onder je kussen en de sneeuw die er toen nog viel lag ’s morgens op je bed. Maar één ding was wel compleet anders. Vroeger werden er nauwelijks foto’s gemaakt. Met de kermis en op vakantie in Harderwijk en dat was het. Heel soms een fotootje van de schiettent. We dachten niet in foto’s. We dachten in een mooie tijd hebben. We dachten in geintjes. We dachten in avonturen. Je moest het doen met de verhalen en als je potverdrie iets gemist had zorgde je er wel voor dat je er de volgende keer weer bij was. We leefden in de wereld van disco’s en de feestzalen van de Achterhoek. Moesten we niet naar de  Krent dan zeker naar Matti Vos, Talk of Town, Arts, het Hemeltje, Flophouse of Heitkamp. Daar ging het dak eraf. Daar speelde zich ons leven af. Met de Kreidler gingen we op avontuur door de hele Achterhoek. Met de opgevoerde Zündapp brachten we alles en iedereen naar huis. We knabbelden aan iedereen tot het ochtendgloren. Avonturen met je eerste Renault 4  en daarna zonder slaap melden bij de baas. We waren overtuigd ondeugend en avonturiers op zoek naar een duftig mooie tijd. Daar werden geen selfies van gemaakt. Onze reputaties gingen nu compleet door het putje wanneer er foto’s van die tijd uit de krochten van het internet tevoorschijn zouden komen. Vroeger. Toen wij het met onze klepperende hormonen en dagelijkse “Unfug” nogal wild deden en achteraf mazzel hadden dat dat niet is vastgelegd.