Frans Miggelbrink

Cafe onder de toren. Terborg / de finale

Veel meer dan tien jaar was cafe onder de toren in Terborg mijn stamcafe. Een cafe dat ergens twee eeuwen geleden begonnen is. Als puistenhoofd zat ik er al. Toen nog bij Hans en Mieke. Maar de roemruchte jaren waren later.  Toen Kitty (View this photo) en broer "Bij ons" Frank (View this photo) de zaak overnamen. Ooit daar de opmerking gemaakt:"Waarom is het hier toch altijd gezelliger dan thuis". Werd me door thuis niet in dank afgenomen. Vele verhalen met voor iedereen zijn eigen herinneringen. Historische hoogtepunten zoals het uitvinden van het buikschuiven. Gelijk het WK maar georganiseerd. Kerstavonden. Voetbalwedstrijden. Middagen loom op het terras. Potstoten en kermisbier. Maar kitty en frank trokken beide op hun eigen manier de wijde wereld in. Een cafe kan ook een hele kleine wereld worden. Daarna werd het cafe vakkundig om zeep geholpen door onbenullen. Al jaren stond het leeg maar met de letters nog fier op het raam. Dat raam waarachter altijd de jassen opgestapeld lagen als het weer eens dampend druk was. Vandaag is de sloperskogel door dat raam getrokken. Toen ik gisteren even een fotootje stond te maken dacht ik bij mezelf. Dat raam waarachter jaren van herinneringen liggen. Dat raam waar je doorheen vaaf de bar:"nerot ed redno"las. Dat raam waardoor ik altijd naar buiten keek om de kerkgangers voorbij te zien komen en waardoor je kon zien wie er naar de supermarkt kwam en vooral wat ze gehaald hadden. Dat heilige raam mag natuurlijk nooit door een slopersonbenul naar de cafe hemel worden geslagen. Echt niet. Dus als groot eerbetoon aan een magnifieke plek. Hier de laatste symbolische handeling in Cafe:"Onder de Toren" met een traan van weemoed.

'High speed rail' en daar was fifi l'amour ineens weer.

'High speed rail'. Het zesde wereldcongres en ik was erbij. Een meer dan prettige samenwerking met Gaston Boon View this photo van Hypsos Event. Verantwoordelijk voor de invulling van de stand en het relatie event.  Lloyd's Register was de opdrachtgever en ik mocht de intermediair zijn tussen beursbezoeker en de mensen van Lloyd's voor drie dagen. (Klik voor de fotoo's) Weer een hele nieuwe wereld leren kennen. De wereld van de "high speed rail". Die hele snelle treinen. Dus mooie modellen in vitrines. Ook weer twee avonden in amsterdam doorgebracht. Tijdens een goed glas bier Rodolfo leren kennen. Gewoon bier drinken met een toevallige ontmoeting. Dacht ik. Tot dat bleek dat hij getrouwd was met fifi l'amour. Fifi. Tien jaar geleden met haar drie weken in Oostenrijk geweest samen met een ongekend aantal artiesten. (Daniel Rovaix, Tim Jones, pink police borrelen zo op) World in Motion heette het evenement. 74 Miljoen D-mark (Werd verteld) voor 21.000 gasten in 21 dagen. De introductie van drie nieuwe modellen van Vw.  Erg leuke periode. Fifi was de dame die aangehouden werd door de stoere douane. Gauw even getubed en daar was ze weer. Samen met Rodolfo. Fifi L'amour samen met Rodolfo Ravissant. Proost man. Dat was weer een bijzonder glas bier in dat mooie cafe de kletskop van Jan.

   

Pensionado's onder de zon. (gelderlander 8 mrt '8)

Regelmatig op de sociale momenten in ons levensverkeer meent menig gefortuneerde  ruitjesbroek me jaloers te moeten maken met zijn tweede huis, vierde caravan of derde vrouw in de Algarve. Benidorm of Alicante. Volgens deze stoere mannetjes is het daar pas levensgenieten. Dit stukkie schrijf ik midden tussen zo’n club “levensgenieters” onder de Portugese zon in de Algarve. En je gelooft het niet maar deze mannen en vrouwen leven onder zware sociale omstandigheden. Hoe stoer ze er in Nederland ook over praten hier zie je ze verpieteren. Jarenlang waren ze gevierde zakenpartners maar nu vervelen ze zich het snot voor de ogen.

Heftruckchauffeur bij Neckermann.

Iedereen heeft zo zijn jongensdromen. De mijne was vroeger om heftruckchauffeur te worden. Leek me gaaf en stoer. Tot die dag dat ik tijdens mijn vakantiebaantje in de jaren zeventig bij een trappenfabrikant de hele drempel van een hal eruit heb gereden omdat de lepels te laag zaten. Oeps. Kleine schadepost. Maar vandaag voor het jubileumfilmpje voor neckermann er maar weer eens opgeklommen. Tot wel gaaf en stoer. Leuke twee dagen met geweldige leuke nieuwe gezichten. (Cameraman Sebas en Tonnie View this photo ) Het is toch helemaal te gek dat je voor twee dagen vertrekt om een filmpje te maken voor 40 jaar neckermann en twee dagen later thuis komt met een schat aan leuke nieuwe ervaringen. Wat te denken van een goed glas bier in het mooie stadje Hulst. De Leutige Vos is een aanrader. Goed cafe van Karel (33 jaar belastingman en er zo spuugzat van om drie jaar geleden dit cafe te beginnen.) en zijn Linda. Nog vier jaar en dan gaan ze in de zon wonen. Zeker en vast op Bonaire. Mooi verhaal weer.

Belasting radio en even een week weg.

De eerste twee uitzendingen van 'Radio Belasting Dient Oost' zijn klaar en goed ontvangen. Geweldig om dus ook radio te mogen maken. Twintig minuten informatie over de eigen organisatie. De pilot gaat een half jaar draaien en is na een initiatief van de ondernemingsraad nu breed aangepakt. Daarna een weekje weg om even heel veel uit te slapen en even Anton op te zoeken in de Algarve. Woensdag terug via de stakende duitsers. En nu dus weer bellend met alles en iedereen voor de leuke projecten die eraan komen. Hier wat footootjes met vakantie inslag en onder de radio man. Let op de ogies.